Men was al vaak op jonge leeftijd gewend aan ziekte, lijden en sterven. Elk groot huis had wel bijna een ziek famielid. Er heersten op grote schaal epidemieen. Er waren weliswaar gasthuizen voor de zieken, maar die waren voor armen  bedoeld. De meeste mensen bleven thuis als ze ziek waren en daar stierven ze ook. Ook bevallen deed men thuis. Vaak stierf het kind of de moeder tijdens of vlak na de bevalling. Ook gezonde mensen konden opeens ziek worden en sterven. De rijke haalde er soms nog een dokter bij, maar uiteindelijk begreep men toch dat er niks tegen te doen was. De priesters predikten dermate hel en verdoemenis dat de mensen de hoop hadden opgegeven om in de hemel te komen. De meeste mensen dachten dat ze wel in de hel zouden eindigen.